Profesör Alımları

İksir profesörüsün tebrikler

Ad/Soad: Vanessa Anne Hudgens

Cinsiyet: Dişi

Sihirsel soy: Safkan

Mezun olduğu bina: Slytherin

İstediği Meslek: Sihir Tarihi Profesörü

Örnek Rp(en az 15 satır):
Rachel bir hışımla kendini içeri attı.
- Mrs Tylor (asistan) bana bir kahve getirebilir misiniz?
Kapıyı kapadıktan sonra kendini koltuğa attı. Çok yorulmuştu. Gece hiç uyuyamamıştı. Yorgunluktan gözleri kapanıyordu. Tam uykya delecekken kapı çalındı.
- Girin
diye cılız bir sesle seslendi. Mrs. Tylor içeri girdi.
- Buyrun Miss. Miller kahveniz
dedi. Rachel Koltukta doğruldu. Asistanın elindeki kahveyi aldı. İçmeye başladı. Doğrusu kahve daha ilk yudumdan ona iyi gelmişti. Mirs. Tylor onu ayakta izliyordu.
- Neden oturmuyorsunuz ?
diye soran Rachel olan oturmasını işret etti. Mirs. Tylor oturdu. Rachel kahvesini bir yandan içerken göz ucuylada kadını inceliyordu. Kadın genç görünüyordu. Ancak otuzlu yaşlarındaydı. Saçları sapsarı olmasına rağmen gözleri simsiyahtı. Rachel'a bu çok ilginç geldi.
- Saçlarınız boyalı mı ?
Mrs. Tylor şaşırmıştı böyle bir soru beklemiyordu.
- Şeyyy... Evet... Anladığım kadarıyla gözlerimle uyumsuzluğunu farkettiniz. Biliyorum. Zamanında saçımı kalıcı bir şekilde sarıya boyatmıştım... o zamanın cahilliği şimdi değiştirmek isterim ancak imkansız gibi bir şey...
Rachel düşünceli bir şekilde kahvesinin son duyumunu alıp fincanı masaya bıraktı.
- Anlıyorum... Kahve için teşekkürler.
O kalkıp dosyaların bulunduğu dolaba doğru ilerlerken Mrs. Tylor boş kahve fincanını alıp dışarı çıkmıştı.

Rachel dolaba giderken köşedeki kırık aynayı farketti. Asasını çıkarıp aynaya doğru salladı. Ayna birden kırıklarını onardı ve düzeldi. Rachel aynda kendine baktı. Saçı başı dağılmıştı. Aynada kendine gülmeye başladı. Asasını sallayıp sçaını düzeltti. Evet şimdi daha iyi olmuştu.

Dolaba yönelip önceden bıraktığı dosyayı aldı. İlk sayfayı okmuuştu. Sıra diğer sayfalardaydı. Bu yüzden okudğu sayfayı çevirdi....


Downing Street

Muggle dünyasında yer alan bu caddede Muggle'ların devlet binası vardır. Başbakanın ofiside bu binadadır.

Rachel o kadar yorgundu ki bu kadar okuduktan sonra kendine hakim olmadı ve rüya alemine daldı.



***





Rachel sıçrayarak uyandı. Mrs. Tylor onudürterek uyandırmıştı. Rachel böyle bir uyandırılmaya alışık olmadığı için böyle bir tepki vermişti.
- Özür dileirm Miss Miller sizi korkutmak istememiştim . Bİr kaç kere size seslendim duymayın sizi dürtmek zorunda kaldım
Kadın biraz utanmıştı anlaşılan böyle bir tepki beklemiyordu.
- Önemli değil benim hatam belim tutulmuş kim bilir kaç sattir uyuyorum.
Kadın utana sıkıla
- Ne zaman uykuya daldığını bilmiyorum ama Ben size kahve getirdiğim 5 saat oluyor.
Rachel yerinen sıçradı.
- Ne 5 saat mi? Aman tanrım ben nasıl bu kadar uyudum. Ben uyurken birileri geldi mi? Bir şey oldu mu?
- Sakin olun Miss Miller hiç bir sorun olmadı zaten olsaydı sizi daha önce uyandırmaya gelirdim. Bugün çok sakindi...
Rachel biraz olsun sakinleşmişti.
- İyi ki öyle olmuş çok yorgunum çünkü
- İsterseniz Miss Miller eve gidip dinlenin zaten görevinizin bitmesine 2 saat var ben bu süre içinde bir olay olursa size baykuşla bildiririm...
Rachel bu öneriyi sevmişti.
- Tamam öneri kabul edildi. Benim gerçekten çok uykum var size güveniyorum. Mrs Tylor.
Hemen dosyayı dolaba yerleştirip ofisten çıktı.

Ad/Soad:Avril Ramona Lavigne

Cinsiyet:Bayan

Sihirsel soy:Safkan

Mezun olduğu bina:Ravenclaw

İstediği Meslek:K.s.k.s veye B.değiştimre Prof.

Örnek Rp(en az 15 satır):

Avril dalgın dalgın yürüyerek yasak ormana geldi...Hava rüzgarlı ve soğuktu..Montuna sarılmaktan neredeyse görünmez hale gelmişti....Üşüdüğü her halinden belli olyuordu yani...Sarı saçları rüzgarın etkisiyle uçuşuyor ve bu görüntü film karelerini andırıyordu...Mavi gözleri rüzgarın etkisiyle iyice kısılmıştı...Bu havada burada ne yapacaktı ki? Bu son günlerde çok unutkan olmuştu...Daha sonra Keira ile buluşacakları aklına geldi..Biraz daha yürüdükten sonra beklemeye karar verdi..
Biraz daha fazla yürürse Keira onu bulamayacaktı yoksa...

Bir ağacın yanında durdu...İyiden iyiye kararmaya başlayan havayla beraber yırtıcı hayvanların uğultularıda başlamıştı..Yasak orman o korkunç görüntüsünü yavaş yavaş kazanıyordu..Ama Avril onun bu halinde hiçbir zaman şikayet etmemişti etmezdide..Burası onun en mutlu en huzurlu olduğu yerdi...

Avril Keira'yı beklerken sıkılmaya başlamıştı...Yasak ormanı severdi hemde her zaman...Öğrenciyken bile...Ondan korkmazdı...Ona zarar vermezdi..Avril'a kalırsa onu severdi...Avril'da yasak orman için öyle düşünüyordu...Onu severdi...Ondan korkmazdı..Ona zarar vermezdi...Biraz daha sıkılmasın diye en sevdiği şeylerden biri olan hayal kurmayı denedi...Birçok öğrenciyle uğraşmak ne kadar zor olsada onların gözünde saygı kazanabilmek oldukça zor bir işti...Bunu başarmak çok önemliydi..Hem sadece öğrencilerin gözünde değil tüm büyücü dünyasının gözünde saygın,başarılı olarak tanınmak hayli zor işti...Bu saygıyı kazanmış olarak düşündü kendini...

Ailesi geldi aklına...Kimsenin olmadığı yerde Avril suskunlaşmıştı...Neden böyle oduğunu bilmiyordu...Ne kadar böyle kaldığını bilmiyordu...Sadece yüzüne çarpan soğuk rüzgarı ve küçük toz taneciklerini hissediyordu...İrice bir gözyaşı damlası yavaşça süzüldü yanaklarından...Sonra bir tane daha...Ama orda tuttu kendini daha fazla ağlayamazdı....

Niye ağlayamazdı ki? Ağlardı..Ağlamalıydı...İçini boşlatmalıydı Yasak Ormana...Onu en iyi o anlardı..En iyi çare oydu...Ağla ve içini boşalt...Kendini daha fazla tutamayarak ağlamaya başladı....Sonunda kendine geldiğinde ne kadar zaman geçmişti bilmiyordu..Ne kadar ağlamıştı bilmiyordu...Ama rahatlamıştı hissediyordu...Yasak Ormana içini dökmüş rahatlamıştı...İri gözyaşları her toprağa değdiğinde Yasak Orman'da onunla ağlamıştı..Onun derdine ortak olmuştu bir yerde...Oturduğu ağacın altından yavaşça kalktı...Mor ve mavi karışımı montuna biraz daha sarıldı...Gelirkenki gibi değil gülümseyerek dönüyordu şimdi...Bazen böyle ağlamalıydı belkide...Hem içine atmak onu suskunlaştırıyor ve bazen hırçınlaştırıyordu...

Yavaş yavaş geldiği yoldan geri döndü...Kendini bir kuş kadar hafif ve özgür hissediyordu...


Başka bi sitedeki RpG'm..! Eğer olmazsa değiştiririm...

Vanessa Anne Hudgens sihir tarihi profesörü

Avril R. Lavigne B.değiştimre Profesörü

out: bu site yeniden açıldı mı?
in: ben uçuş profesörüydüm yeniden onu alamıormuyum?

Ad/Soad:luna lovegood

Cinsiyet:kız

Sihirsel soy:safkan

Mezun olduğu bina:gry

İstediği Meslek:ksks
luna sıkılmıştı.gezmek için göl kenarına gitmeyi düşündü.ve göl kenarına doğru yürüdü.çok yalnız kalmıştı vede hep öyle düşünüyodu.ne arkadaşlarını görebiliyodu,nede ailesni.aslında burda iyi vakit geçiriyodu.öğrencileriyle iyi anlaşıyodu yaşı daha küçük olduğundan öğrencileri anlıyodu.kafasında düşünceler oluşmaya başladı.mesela
___öğrencilerim beni seviyolarmı?
___arkamdan ne diyolar ?
daha neler neler.bu sorular lunayı delircekti.öğretmenler lunayla konuşmuyodu.neden acaba.sorular sorular:
___ben mi uzak duruyorum?
___bende ne var ?
diyodu kendi kendine burada çok kişiyle arkadaş olmuştu öğrenciyken ,ama şimdi niye öyle değil.bu soruları düşünürken göl kenarına gelmişti bile.bir ağacın altına oturdu ve asasını çıkarıp birşeyler fıısıldadı ve ailende kalın bi kitap yada albüm gibi bişey.içini açtı ve derin bi nefes aldı.önce güldü,çevirmeye başladı sayfaları.birden durdu ,sanki o an zaman durmuş gibiydi luna için.önce güldü,sonra ağlamaya başladı.o sayfaya baktıkca ağladı,ağladı.birden göz yaşlarını sildi ve baykuşhaneye gitmeye karar verdi.oradan arkadaşlrına mektup atıp buraya çağıracaktı.baykuşhaneye giderken seviniyodu ama arkadaşları gelecekmiydi.bir yandan da bu soruları düşünüyodu.arkadaşlarına mektup atmak bile sevindiriyodu lunayı.arkadaşlarına mektup yamaya başladı ve yine ağladı.sevinçten olmayalıydı.mektupu yazmaya bitirdikten sonra,baykuşun ayağına bağladı ve uçurdu.sevinerek odasına gitmek için yola koyuldu.

ksks profesörüsün

tşk ismime yazacakmısınız

David Unicorn demiş ki:

Ad/Soyad: David Kevin Malfoy

Cinsiyet: Erkek

Sihirsel soy: Safkan

Mezun olduğu bina: Syltherin

İstediği Meslek: Karanlık Sanatlara Karşı SAvunma Profesörü

Örnek Rp(en az 15 satır):

Yasak Ormanda Bir Akşam

Sabah saat sekiz sularında kalkan David heyecanla yatağından doğruldu. Bugün Sihirli Yaratıkların Bakımı Dersi’nde Yasak Orman’a gideceklerdi. Bu David’ın ilk gidişi olacaktı. Heyecanla yatağından doğruldu ve elini yüzünü yıkayıp, hemen cüppesini ve seyahat pelerinini giydi. Hızlı adımlarla yatakhaneden çıktı ve Ortak Salon’larına geldi. Bazı arkadaşlarına selam verdi ve hızlı Büyük Salon’a indi.

Büyük Salon’a şöyle bir göz gezdirdi. Tüm birinci sınıflar toplanmışlardı bile. Tüm binalardan, tüm birinci sınıflar heyecanla birbirlerine gezinin nasıl olacağını anlatıyorlardı. David da hemen Gryffindor Masası’na gitti ve sevgilisinin yanına oturdu. Oturduğu yerde, hemen hemen tüm arkadaşları toplanmış heyecanla geziyi konuşuyorlardı. David da onlara katılmak için hevesle:

“Merhaba arkadaşlar. Ne o? Geziden konuşuyoruz.”

Dedi içtenlikle ve gülümseyerek. Hayley:

“Sana da selam aşkım. Evet, geziden konuşuyoruz.”

Dedi. David ona gülümsedi ve hepsi birlikte kahvaltılarını bitirerek Gryffindor Masası’nda ayrılıp Sihirli Yaratıkların Bakımı Dersi için bahçeye çıktılar. David ve arkadaşları derse ilk gelenlerdi, bu belliydi.

Bir süre sonra profesör derse geldi. Açık havaydılar, nasıl olsa ormana gideceklerdi. David, gezi için sabırsızlanıyordu. Ama profesörün sözleri onu umutlarını biraz daha ertelemişti; çünkü profesör:

“Benim şimdi biraz işlerim var. Ormana biraz daha akşama doğru gideriz. Hem hava güzel arkadaşlar, akşamleyin de güzel olacaktır.”

Dedi. David biraz surat assa da yapacak bir şey yoktu. Arkadaşlarıyla birlikte göl kenarına inmenin en iyisi olacağını düşündü ve:

“Bence o zamana kadar, zamanımız göl kenarında geçirelim.”

Dedi. Herkes olumlu cevap verinde hep birlikte göl kenarına indiler. Hava bugün gerçekten sıcaktı ve güneş adeta gülümsüyor gibiydi. David güneşin böyle parlamasına seviniyordu; çünkü güneşli havaları, yağışlı havalar tercih ederdi. Tek bir şey dışında: Yağmurda yürümek. Yağmurda yürümek David için vazgeçilmez bir tutkuydu. Ama güneşli havalardan da asla vazgeçemezdi. Bunları düşünüyorken arkadaşları sohbet etmeye başladırlar. David da onlara katıldı ve akşam saatine kadar zamanı böyle geçirdiler.

Akşam olunca, yani zaman gelince, David ve arkadaşları profesörün yanına gittiler. Hatta tüm birinci sınıflar. Herkes heyecanla ormana girmeyi istiyordu.

Nihayet beklenen an gelmişti. Hepsi birlikte Yasak Orman’a girdiler. David heyecanlıydı. Neler göreceklerdi merak ediyordu. Akşam olmuş hava kararmaya başlamıştı. Eee, tabi ormanda karanlıktı. Neredeyse görünmez bir hal almıştı etraf. David asasını arka cebinde çıkarttı ve:

“Lumos!"

Dedi. Asasında ışık tomurcuğu oluşmuştu. David asası sayesinde etrafı rahatça görüyordu. David her ağaca bakarken, birden yanında kimse olmadığını fark etti. Işık falan yanmıyordu. David kaybolmuştu; hatta profesörü ve arkadaşlarını kaybetmişti. Birden üstüne bir titreme geldi. Üşümeye başlamıştı. Olduğu yerde donakaldı. Nasıl kaybederdi herkesi? İnanamıyordu buna.

Bu sırada ormandan bir gürültü geldi, buna pek gürültü denmezdi; ama gürültü tarzında bir şeydi. David biraz korkarak aklına gelen ilk şeyi yaptı.

“Nox!”

Dedi. Asasındaki ışık sönmüştü. Bu sayede kimsenin onu görmeyeceğini düşündü; ama ne yapacaktı. Tüm gece burada duramazdı. Kendisine yaklaşan birinin olduğu sezisine kapıldı biran. Çünkü yaprak çiğneme sesleri duymaya başlamıştı. Gittikçe yaklaşıyordu. David korkuyordu; ama korkmamalıydı. Beş saniye boyu korkunun kendine hâkim olmasını engellemeden beş saniye boyu korkunun onu sarmasını bekledi gözleri kapalı. Son saniyeden sonra gözlerini açtı. Korku gitmişti. Bunu korktuğu zamanlarda hep yapardı. Böylelikle korkusunu yenerdi. Şimdi de işe yaramıştı. Kendine yaklaşan şeyin ne olduğunu bilmesi en doğrusuydu, belli ki o şey, onu görüyordu. David asasına sarıldı ve:

“Lumos!”

Dedi. Önünde duran iri yarı bir şey gördü. Bu da neyin nesiydi? Birkaç adım geriledi. En sonunda bir ağaca çarptı ve durakladı. Cisim ona yaklaşıyordu. En sonunda baya yaklaştı ve David’ın yüzünü görmesine müsaade eder gibi kafasını eydi. Bu bir at adamdı. David biran için heyecana kapıldı ve ne yapacağını bilemedi. Neyse ki at adam bir şeyler mırıldandı:

“Senin akşam vakti burada ne işin var çocuk?”

Dedi. David ona zarar vereceğini düşünerek, at adamın elindeki oka:

“Wingardium Leviosa!”

Dedi. Asa havalanmıştı. At adam onu yakalamaya çalışıyordu. David’ın üstüne yürür gibi oldu ve:

“Okumla yayımı bana geri ver. Sadece yardım etmek istemiştim.”

Dedi. David, bu sözler üzerine asası ile büyüyü kesti ve:

“Tamam, o zaman özür dilerim."

Dedi ikna eden bir ses tonuyla. At adam baktı. Ona zarar vereceğe benzemiyordu. David ısrarcı ve birazda istekli bir ses tonuyla:

“Bana yardım eder misin? Ben… ben… kayboldum. Bu arada adım David, senin ki ne?”

Diye sordu ve at adam şöyle cevap verdi:

“Benimde adım Flosko. Memnun oldum Davy. Sana yardım edeceğim, hadi yola koyulalım.”

Dedi gülümseyerek. David biraz şaşkında olsa gülümsedi. At adamı izledi. Birlikte Karanlık Orman’da ilerlediler. David, yeni öğrendi büyü, Lumos ile etrafı aydınlatıyordu. Uzun bir süre ilerlediler.

İlerlerlerken at adamın bir dala ayağı çok kötü derecede sıkıştı. David asasını aldı ve ağaç köküne:

“Diffindo!”

Dedi. Ağaç kökü ortadan bölündü ve at adam David’a teşekkür edip yollarına devam ettiler. En sonunda Hogwarts’a, geziye başladıkları yere geldiler. David at adama teşekkür etti ve onu bekleyen arkadaş grubunun ve profesörün yanına gitti. Sevgilisi ağlıyordu. David’ı görünce koşarak onun boynuna atladı ve onu sevdiğini söyledi. Profesör ise:

“David, senin yüzünde Gryffindor’dan 20 puan kırıyorum; ama at adama yaklaşabilme cesareti gösterdiğin içinde Gryffindor’a tam 20 puan kazandırdın.”

Dedi. David bir an üzülse de, sonra sevindi. Sonuçta hiç puan gitmemişti. Herkesle birlikte içeriye girdiler ve David maceralarını anlattı. Arkadaşları cesaretine şaşırmışlardı; ama sonuna kadar da inanmışlardı.

Neticede David geri dönebildi ve mutlu bir şekilde hayatına devam etti.

TebrikLer profesör

ama benim ki tam 20 satır istediğiniz gibi

out:ya bidaha kileri yapsam lütfen şu 1 hafta giremeyeceğim oks sınavı biliyosunuzdur