Masa No:2

Konu: Masa No:2 Perş. Ara. 13, 2007 7:23 pm

......

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 2:20 pm

Oldukça yoğun bir kaç saatin ardından soluğu Domuz Kafası'nda aldı. Bir kaç yere baskın yapmış, muggleların gününü zehir etmişti. İki numaralı masaya doğru ilerledi ve oturdu. Yanına gelen barmene ateş viskisi söyleyerek derin bir nefes aldı.

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 2:32 pm

Eragon bir kaç kişiyi daha öldürmüştü.

Domuz Kafasında biraz kafa dinlemek istedi.

İki numarada Jamienin olduğunu gördü yanıan gitti.

''merhaba''

dedi barmene döndü.

''her zamankinden''

dedi masaya oturdu.

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:17 pm

KArşısına oturan Eragon'a baktı bir süre "Bugün işler nasıldı?" dedi sanki çok normal bir şeyden bahsedermişçesine

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:20 pm

Eragon güldü.

''süper bir kaç kişiyi daha öldürdüm neyse bakanlığa bir baskın yapma zamanı geldi.''

dedi sinsice bir yere birde kıza baktı ardından

''bütün Ölüm Yiyenlere söyle tabi posta gibi şeyler kullanma sakın''

dedi ciddileşerek

''kendin söyle herkese''

dedi ve ada mviskisini getirdi.

Bir yudum aldı.

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:23 pm

Eragon ateş viskisinden bir yudum alırken Jamie çoktan bitirmişti. Yüzünde tekinsiz bir gülümseme belirdi "Sonunda... Uzun zamandır bunu bekliyorduk."

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:26 pm

Eragon kız gülünce viskisini bitirdi ve

''eee zamanı geldi''

dedi ona göz kırptı.

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:32 pm

Şen bir kahkaha attı. Evet, bunun zamanı gelmişti. Üstelik bakanlık ölüm yiyenlerle ilgili baskınları arttırdığından beri doğru düzgün birlerini öldüremiyorlardı. Tanrı bilir, kaç ölüm yiyen seherbazlar tarafından öldürülmüştü son iki ayda... "Eh, bunun şerefine ateş viskilerini senin ısmarlamana izin veriyorum" dedi neşeli bir ses tonuyla barmene bir ateş viskisi daha söyledikten sonra.

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:41 pm

Eragon kahkaha attı ve

''ben ödemem öldürürüm''

dedi ve göz kırptı

''ama bana bırak''

dedi ve oda viski istedi.

Konu: Geri: Masa No:2 Çarş. Ara. 19, 2007 3:49 pm

Eragon ayağa kalktı

''dediklerimi unutma''

dedi ve

''ben bir kaç gün yokum''

dedi asasını çıkardı barmene büyü yolladı ve oradan ayrıldı.

Konu: Geri: Masa No:2 Cuma Ara. 28, 2007 11:12 pm

Sinirleri bozuktu. Sebebi elbette tek bir şey olabilirdi bunu. Jamie
gene yanında yoktu. Onun kendini bir kez olsu umursadığını sanmıyordu
ama gene de onan kopamıyordu. Her gün, her gün, nefretle aşk arasında
olan garip ikilemine lanetler yağdırıp küfürleri ediyordu. Kendisini
bir kere öldürmeye bile kalkmıştı bu yüzden. Ama bunu yapamamıştı.
Elleri titremişti bileğini kesmek üzereyken. Oysa herşey o kadar iyi
ayarlanmıştı ki kimse uzun süre yokluğundan şüphelenmeyecekti. En
azından son nefesni verene kadar. Sonra vazgeçmişti çünkü diğer dünyada
kendisini sinirlendirse bile bir Jamie olmayacaktı. Birçok kere de
Jamie'nin tamamen kendisinin olması için onu öldürmesi hatta onu yakıp
küllerini içine çekmesi gerketiğini düşünmüştü ama bunu da yapamamıştı.
Sadece ona karşı olan lanet olası bir merhamet buna engel olmuştu. Ama
bir gün gelecekti. O ruhunu kirleten bu ufak kırıntıdan da arınacaktı.
Bekliyordu he bekliyordu bunu. O gün gelince sevgilisinin içkisine
gizlice zehir katacak ve onun küllerini bile umursamadan oradan çekip
gidecekti. Aşk bir hastalıktı kendi de hastaydı ama her hastalık gibi
ya öldürecekti onu eninde sonunda ya da geçip gidecekti. Belki de
üzerinde iz bırakacaktı ama artık eskisi kadar acı verici olmayacaktı.
Bütün bunları düşünerek Domuz Kafasının masaları arasında dolandı.
Masalardan birini seçti ve yavaşça oturdu. Otrduğu yerde arkasına
yaslanmış halde Jamie'ye bakıyordu. Yüzünde belli belirsiz bir ifade
vardı. Ne mutlu, ne üzgün ne de öfkeli, sadece ve sadece durgundu. ''Bir ateşviskisi lüfen.'' dedi sessizce. Bir yandan Jamie'nin yüzüne bakmayı sürüdüyordu, ifdesizce, neredeyse soğuk. ''Ne o? Yoksa beni gördüğüne sevinmedin mi?'' bir an duraksadı. Sonra alaycı bir sesle ekledi. ''Sevgilim.''

Konu: Geri: Masa No:2 Cuma Ara. 28, 2007 11:53 pm

Eragon'un ardından baktı uzun uzun... Öyleki Eragon kapıdan çıktıktan sonra bile Jamie hala bakıyordu. Derin bir iç çekti. Geçmişinden neden hala kurtulamamıştı, kurtulamıyordu? Belki de istemiyordu bunu. Searlus'un karşısına geçip oturduğunu çok çok sonra fark etti ve soğuk bir ifade ile baktı ona. Aslında içinde ona karşı büyük bir aşk vardı fakat bunu nedense gösteremiyordu. Onun alaycı cümleleri üzerine hafifçe kaşları çatıldı. "Sence...İki hafta sonra, anca mı gelebildim aklına?" Derin bir nefes aldı. "Anlamıyorum... İnsan bir merak eder... Ne bileyim..." Sesi titredi, sustu. Hem suçlu hem güçlü terimi kesinlikle onun için kullanılmalıydı. Searlus iki hafta boyunca onu arayıp sormamıştı ama aksi gibi inat edip Jamie'de sormamıştı nasıl olduğunu. Searlus'un da bu iki hafta boyunca oldukça üzüldüğünden emindi. Yakınlarının ve arkadaşlarının kendisine duyduğu sevgiye bir türlü onların beklediği biçimde karşılık verememenin sıkıntısını, suçluluğunu duyardı Jamie, sık sık. Onları sevmediği ya da sevgiyi göstermenin büyük bir zayuflık olduğuinancıyla değil. Birinin, kim olursa olsun, ondan ilgi ve sevgi bekler konumda bulunması içindealtından kalkamayacağıbir sorumluluk almaya zorlanıyormuş tedirginliğiyarattığıiçin. Sevginin hiç dışa vurulmadığı, saklı gizli yaşandığı bir ortamda büyümüştü ve iç dünyasını dışa vurma kolaylığı edinmemişti. Üstelik şimdi üzerinde kocaman bir baskı vardı. Searlus Jamie'nin sevgisini dışa vurmasını istiyordu. AKsi halde onun kendisini sevmediğini, aldattığını, oynadığını düşünüyordu. Kaç defa bununla ilgili tartışmışlardı. Halbuki seviyordu Jamie, yüreğinin derinliklerinde, hala yaralanmamış bir yerdeydi Searlus. Yine de bazen ondan nefert ettiğini de hissediyordu. Farklı yaradılışta ve çevrede yetişmiş iki insandılar. Başını öteki tarafa çevirdi düşüncelerden sıyrılarak. "Az önce Eragon buradaydı, onunla karşılaştınız mı?" dedi konuyu değiştirmek istercesine.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 1:11 am

Sevgilisinin sözleri üzerine dudakları büzülmüştü. Az öncei soğuk
ifade akıyor, eriyor ve öfkenin alevleri arasında eriyordu. Birer
akkora dönen dudakları büzülüyor, dramatik bir ifade alan gözleri
hafifçe kısılıyordu. Nefesi içine akan lavlardan dolayı yavaş yavaş
kesiliyordu. Kendine hakim olmaya çalıştı. Şu anda ciddi anlamda
öfkeliydi. Günlece acı çekmişti. Saatler yüzyıllar olmuştu. Ama gene de
Jamie'ye ulaşmanın yolunu bulamamıştı. Günlerce çırpınmış ama bir tülü
yüzeyine çıkamamıştı boğucu bir depresyonun karanlık sularından. İçki
içmişti sadece bu günler sürecinde hala etkisi sürüyordu hatta bunun.
Kafası şu anda bulanıktı ve olaylar sanki üzerinden akıp gidiyordu. Onu
normalde ayağa fırlatcak öfkesi de hissettiği uyuşukluğun etkisi ile
kayıp gitmişti. Sevgilisinin üsüne yürüyü ona neler çektiğini onu
araaya çalışıp her defasında hep hüsran uğradığını anlatacaktı. O
kavgadan sonra evinden dışarı adımını atmamıştı. Yapamamıştı bunu.
Sadece sarhoşluktan zehirlenene kadar içmiş ve kusmuştu. Ev cinleri
etrafı temizlense de o buhranların temizlenmesi mümkün olmuyordu. Önüne
konan içknden bir yudum aldı. Yüzündeki öfkeli ifade gitmişti. Yerine
depresif her insanın taşıdığ çatık kaşlar ve somurtuk, ciddi bir ifade
gelmişti. Gözlerini Jamie'den kaçırdı. ''Hayır görmedim.'' Sonra içkiyi kafasına dikti aniden.''Bir daha lütfen. Bu sefer ağzına kadar doldurun.'' sesi hasta gibiydi. Orada Jamie'nin yanındaydı ama aynı zamanda ondan çok uzaklardaydı dedi kısaca.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 1:27 am

Garson tam bardağa yeni bir ateş viskisi dolduracaktı ki Jamie onu engelledi ve gönderdi. Ardından da Searlus'a sert bir bakış attı. Artık neden kendisiyle konuşmuyordu? Tüm sorunlarını içine atıyor ve sürekli içiyordu. "İçkiye dayanık değilsin, biliyorsun. Zaten iyice ayyaşın teki olmaya başladın." Büyük bir öfke içinde söylemişti nedense son sözlerini. Derin bir iç çekti bardağı götürmesi için garsona verdikten sonra ve dalgın bir şekilde masaya bakmaya devam etti. Düşünüyordu, neden bu hale gelmişlerdi? Zaman mıydı onları bu hale getiren? "Merlin adına, lütfen benimle konuş, susmana dayanamıyorum!" Sesindeki çaresizlik dikkat çekiciydi. Başını kaldırdı ve mağrur, duygusuz bir ifade ile Searlus'a dikti gözlerini. "Sensiz olmak çok zor... Kafamı bir türlü toparlayamıyorum."

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 1:56 am

Garson'u engellemeye çalışan Jamie'ye baktı bir anlığına. Ama
dikkatini toplayamıyordu. Uzun zamandr kullanıyor sayılmazdı alkolu.
Ama Jamie ile tanıştığı ilk günden beri bir yoksunluk çekiyordu. Bunu
her türlü şeyle gidermeye çalışmıştı. Güzel kadınlarda unutmaya
çalışmıştı filizlenen ufak uygu pıtırcıklarını. Lanet olası basit
kadınların kirli dudaklarında kendinden uzaklaşmayı umut etmişti. Bir
anlığına bunu başarmıştı belki. Ama sadec bir anlığına. Onunla
tanıştığından beri eskisi gibi değildi artık. Hayattan eski keyfi
almıyor, eskisi gibi zihnini toplayamıyor hatta eskisi gibi neşeli bile
olamıyordu. Tutkunun en zehirli en takıntılı haliydi. Onun toplumun
dışına itilmesine neden olmuştu tutkular. Şimdi de ayyaş olmuştu.
Jamie'nin dediği gibi tıpkı. Ama Jamie elecek zamanı kasdetmişti. Oysa
o şimdi bir ayyaştı. Belki içkinin ayyaşı olmayabilirdi ama aşkın
bağımlısıydı. Bu nu tüketip bitirmişti. Ölüyordu günden güne ma bunu
Jamie'ye anlatamıyordu. Nasıl anlatsındı ki onun için hayallerini,
hayatını bir kenara itip ölümyiyen olmayı öyle kabul ettiğini. Nasıl
anlatabilsindi içkinin aslında ona olan bağımlılığından kurtulmanın bir
yoluna dönüştüğünü onun için. Gözlerini masaya dikti. Yavaşça ayağa
kalktı. ''Kendim alırım o zaman.'' dedi
acı bir sesle. Ama sevgilsinin çığlık gibi ani gelen sesi ile irkilip
olduğu yerde kaldı. Ne demelydi şimdi ona bilmiyordu. Jamie'nin yüzüne
bakıyordune diyeceğini bilemeden. ''O halde neden gittin?'' dedi ölü bir sesle.
''Anlamıyorsun neler çektiğimi değil mi? Ya da anlıyorsun ama hoşuna
gidiyor acı çekmem. Sen bir sadistsin sevgilim. Ama aslına bakarsan ben
de mazohist oluyorum bu durumda. Ama ...'' hafifçe titredi. Ürpermişti. ''Bana
ne şekilde eziyet edersen et bunu yapmamamlıydın. Sensiz kaldığımda
uyuşturucusuz kalan eroinmana dönüyorum biliyorsun. Oysa bunu
umursamadın. Tam iki hafta yoktun eğer ben buraya gelmeseydin daha da
olmayacaktın.'' Sesi yükseliyordu giderek. Titremesi daha da arttı.
''Neden anca şimdi seni arayıp sorduğumu söyleyeyim mi? Haftalarca
kendime gelemedim sayende bebeğim. Kendimi öldürmekle öldürmemek
arasında ikilem yaşadım. Sonra ölmeyi bekledim. Ama malesef fazla
dayanıklı çıktım ve buradayım. Oysa sen bunun onda birini yapmadın.''
Artık dayanamıyordu. İçkinin etkisi geçiyor muydu neydi. Sarsak
adımlarla ilerlemeye başladı. Ancak ayağı takılmıştı. Dengesini
kaybetti ve bir masaya tutundu düşmemek için. Bir bardağı kırmıştı bu
sırada devirerek ve dağılan cam parçaları bileğine girdi toparlanmaya
çalışırken.
Sıcak kanın aktığını hissediyordu. Masa kısa sürede kıpkırmızı olmuştu.
Bir an masaya tutunmuş gibi durdu. Dağlımştı iyice bunun
farkndaydı. Ve bunu durduracak hiçbirşey yapamıyordu. Yoksunluk duyuyor
ama bu yoksunluğu dolduracak tek şey bulamıyordu dünyada. Bulduğu
çözümlerse hep geçiciydi.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 2:07 am

Eragon o gün sinirli görünüyordu.Daha bir kaç saat önce çıkmıştı domuz kafasından ama geri geldi.Kafası fena halde dağınıktı.Geldiğinde içeride Jamie ve Searlus vardı.Hemen yanlarına sessizce geçti.Gözleri hala kırmızıydı. '' dediğimi söyledin mi jamie searlusa'' dedi sinirli gibi bir hali vardı.Tabi bulanıklar yaşarken Eragon ölüyor gibiydi. '' büyücüler artık hiç bir şeyden korkmuyorlar benden bile beni tanımalarının vakti geliyor searlus...geliyor...'' dedi tıslayarak konuşmuştu.Tıslamak onun sevdiği bir şeydi.Biraz onlara baktığında '' siz hala evlenmeyi düşünmüyor musunuz ben bile sizin aşık olduğunuzu anladım'' dedi aslında biraz onları kıskanıyordu.Sevgilisini bir kaç gündür göremiyordu.Ama eğer görürse baskından sonra onunda başı yanardı.Bunları düşünen Eragon muydu.Kendinden emin olmayarak düşündü.Ardıdan '' artık vakit geldi.Ölüm yiyenleri toplayın biraz hasar verelim ve karmaşa yaratalım onlar yaralarını sararken biz bir daha saldıralım ve bakanlık elimizde'' dedi bunu söylerken gözleri parıldıyordu.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 2:37 am

Derin nefes aldı olduğu yerde kendine gelmesi ve bilekğinden akan
kanı cübbesi ile müdahale ederek durdurması sanki çok uzun zamanını
almıştı. Sıkılıyordu ve sarhoştu. Kendini bitkin hissediyordu.
Sandalyelerden birini tuttu ve zorlula da olsa oturdu. ''Tamam bir
bardak eksik olsun. Ne yapayım.'' dedi kendi kendine mırıldanarak.
Yüzünden hala yaşadığı bunalımın izleri vardı. Ama sakinleşmişti. Akan
kan sanki onun tüm hastalığını içinne akıtmıştı. İçeriye bi hışımla
biri daldı. Gözleri ilk başt onu takip edemese bile yanlarına gelmişti
o zaten. Bu James'di. Ölümyiyenler başı. Başını hafifça salladı. Tam da
olayı üstüne gelmişti. Onun Jamie'ye yaklaşırken görüce içinde kabaran
kıskançlık dalagalarına hakim olmaya çalıştı. Artık bu daha da
kolaylaşmıştı sanki. Dediklerine göre Jamie'nin demesi gereken bir şey
vardı. Hışımla Jamie'ye çevirdi başını korktuğu başına mı gelmişti?
Soru sorarcasına sevgilisine bakarken James açıklamayı yapmıştı
bile. Evlenmek mi? Ne diyordu aman tanrım. Bu fazla harika olacak
kavuşmayı aklının ucundan bile geçiremiyordu Searlus. Diğer sözlerini
sessiz bir biçimde dinledi. ''Ben hazırım hem de fazlasıyla.'' gözleri Jamieye dikiliydi. Neyi kasdettiği anlaşılmıyordu tam olarak. ''Yani saldırmaya.''''Tam olarak planınız nedir? Bunu bilmek isterdim ama.''
Cübbesinden asasını çıkarttı ve birkaç latince söz söyleyerek
bileğindeki yaraya doğrulttu. Biraz iyi gelmişti bu ama bu kadar derin
yaranın gemesi için zaman geçmesi gerekiyordu.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 3:07 pm

Searlus elini kestiğinde yerinden kalkmaya bile tenezzül etmedi. Ne hali varsa görsündü. Sanki o iki hafta boyunca tek acı çeken oydu. Evet, belki Jamie onun kadar acı çekmemişti ve çekip gitmesine neden olan olayı çok çabuk unutmuştu ama yinede ilk arayanın Searlus olmasını beklemişti hep. İşte şimdi sevgilisi kendi aptalca hareketi yüzünden bileğini kesmişti ve kolundan oluk oluk kan akarken Jamie’nin kılı bile kıpırdamıyordu. Evet, Searlus haklıydı, Jamie bir sadistti ve bunu asla inkâr etmiyordu. Acı çeken Searlus bile olsa büyük bir haz alıyordu. Zaten biraz sonra Eragon geri gelmiş ve az önce kendisine söylediklerini Searlus’a söyleyip söylemediğini sormuştu. Zavallı Searlus, Jamie, sadece bir anlığına onun gözlerindeki korkuya şahit olmuştu. Kaybetme korkusu… Gözleri kısıldı ve başını hayır anlamında salladı. Eragon bunun üzerine Searlus’a gerekli açıklamayı yapmıştı. Sevgilisi bunu onaylarken de ortağı ikisinin evlenmesiyle ilgili bir şeyler bahsetmişti. Başından kaynar suların döküldüğünü hissetti Jamie. Çatık kaşlı donuk gözlerini Searlus’tan Eragon’a yöneltti ve sert bir bakış attı ona. “Evliliğe bu kadar meraklıysan önce sen Vanessa’ya teklif et. Biz böyle bir şey düşünmüyoruz.” Ardından mırıldandı. “En azından ben!” Böyle bir konuyu Searlus’la hiç konuşmamışlardı ki. Jamie bahsinin geçmesine bile izin vermemişti. Arkadaşları şakayla karışık konuyu açtıklarında ise Searlus’un aksine kızmış ve onları bir güzel azarlamıştı. Elbette şimdi Eragon’u azarlayamazdı ama yarasına tuz basabilirdi. Bastı da, ne de olsa onun Vanessa ile uzun süredir görüşemediklerini biliyordu. Eragon üzülüyor olmalıydı. Bunu düşündükçe sert ifadesinin yerini çarpık ve sadistçe bir gülümseme aldı. Tam o esnada yarasını kapatmak için bir büyü yapan Searlus’a döndü ardından. “Bileğine bakmama izin ver” dedi yerinden kalkıp onun yanına giderken. Bileğini sıcak avuçlarının içine alıp baktı. “Fazla derin, izi kalabilir.” Ardından da hiç istifini bozmadan devam etti. “Bakanlık baskın yapacağımızı tahmin edebiliyordur, eminim tuzaklar hazırlamışlardır.”

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 5:05 pm

Searlus ''Yani saldırmaya.''''Tam olarak planınız nedir? Bunu bilmek isterdim ama.'' dedi Eragon hemen cevap verdi. '' şimdilik yok ama bulacağız merak etme şimdi bir kaç bir şey düşünüyorum mesela bütün ölüm yiyenler bakanlığa giderken bende zayıflayan hogwartsa gideceğim bir kaç iyi ölüm yiyenimi de yanıdma götüreceğim tabi'' dedi sinsice.
Çatık kaşlı donuk gözlerini Searlus’tan Eragon’a yöneltti ve sert bir bakış attı ona. “Evliliğe bu kadar meraklıysan önce sen Vanessa’ya teklif et. Biz böyle bir şey düşünmüyoruz.” Ardından mırıldandı. “En azından ben!”

Eragon Vanessa ile uzun zamandır görüşmüyorlardı jamie yarasına tuz basmıştı adeta donup kalmıştı Eragon.Sert bir bakış attı kızmış görünerek.Tam o esnada yarasını kapatmak için bir büyü yapan Searlus’a döndü ardından. “Bileğine bakmama izin ver” dedi yerinden kalkıp onun yanına giderken. Bileğini sıcak avuçlarının içine alıp baktı. “Fazla derin, izi kalabilir.” Eragon araya girdi.''Yardım edeyimmi yoksa muggle usulü mü yapacaksınız'' dedi sinsice gülerek.Ardından da hiç istifini bozmadan devam etti.“Bakanlık baskın yapacağımızı tahmin edebiliyordur, eminim tuzaklar hazırlamışlardır.”

Eragon onu sinir etmek için Hemen söze girdi.''Ama çok yakışıyorsunuz'' dedi zaten bunda o kadar bartılacak bir şey yoktu onlar sevgililerdi ve bunu bütün ölüm yiyenler biliyordu.Ve onlara herkesin söylediğini söylemişti.Yakıştıklarını.Kızacaklarını samayarak jamienin diğer söylediğine cevap verdi.''ah hiç sanmıyorum o aptal bakanlık hiç bir şeyden haberleri olmadan yaşıyolar.'' dedi ardından bakışlarını pencereden dışarıya çevirdi. '' ancak o müfettiş... ondan kaçınmalıyız fazla uyanık ama onunda sonu gelecek ben sadece bir şeyle ilgileneceği oda kehanet'' dedi son sözcüğü bastırara ksöyledi.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 8:51 pm

Jamie'ye donuk sayılabilecek ifadeyle gözlerini
hiç kırpmadan bakıyordu. Domuzkafasının pis penrelerinden sızan boğuk
ve loş ışığın aydınlattığı açık kahverengi gözleri düşünceli ve
dalgındı. Jamie git gide uzaklaşıyordu ondan. Fiziksel olarak
buradayken ruhsal olarak başka şehirlere kayıyordu. Anlaşılan Searlus'u
ülkesine vize almış bulunduğunu zannediyordu. Varsın zannetsindi. Ona
atacağı darbeyi daha anlamlı kılacaktı bu. Jamie onun günden güne
kendisi için ölmesini keyifle izleyeceğini sanırken ve bunun için
ödemesi gerekn bir bedelin, alması gereken bir sorumluluğun olmadığını
sanırken gerçekte öyle birşeyin asla mümkün olamayacağını anlayacaktı.
Aşk, insanın her türlü eziyeti çekmesine neden oluyordu. Her şeye
tahammül etmesini sağlıyordu. Sıcacık iki dokunuş korkunç acılar
dindiriveriyordu. Ama sonuç olarak Searlus bir insandı. Gerçek hayatta
sınırları olmayan tek varlık sadece ve sadece Tanrı idi. Ve akan kana
bakarken artık sınırın sonuna geldiğni anlamıştı Searlus. Artık gücü
tükenmişti. Anlamı da kalmamıştı zaten. Jamie'nin o kadar emeğine
rağmen ve çektiği acılara rağmen onunla vakit geçirmeyi sonlandırma
şansını kapatmamak istemesi artık son nokta olmuştu. Ama bu
olmayacaktı. Searlus kanı emilip bir köşeye atıldıktan sonra terk
edilmeyecekti. Buna izin vermeyecekti. Jamie'nin yumuşak ellerini
bileklerinde hissettiğinde kulaklarına kadar kızarmıştı. Hala eski
heyecanı hissettiği apaçıktı. Bir an sözcükler dudaklarında dondu
kaldı. Öylece bakmaktan birşey yapmıyordu sevgilisine. Elini hışımla
çekiverdi. Beklior muydu sevgilisi böyle birşeyi? Bakışlarını onun
yüzünden kaçırmıştı. ''Bırak beni artık
bunaldım herşeyden. Seni terk ediyorum Jamie. İlişkiyi bitiriyorum. Bir
bedel ödemeden, hesap vermeden beni peşinden koşturacağını sanıyordun
değil mi? Yanıldın. Artık rahat ol bunları yapmak zorunda değilsin
artık. Özgürsün. Senden ricam başkasının da başını yakma bari. Sana
engel olacağım eğer bunu yapmaya kalkarsan. Ciddiyim.'' Gözleri
yere bakıyordu. Sevgili Eragon ne kadar yakıştılarına dair lafar
söylüyordu safça. Bilmiyordu sanki bir ilişkinin ilerlemesi için
yakışmaktan daha fazlası gerekir. Üzgün ama bir o kadar rahatlamış
birine ait ışıltıyla parlayan kahverengi gözlerini Eragon'a dikti.
Dediklerini dikkatle dinledi onun. ''Bir
plan yoksa değil ölümyiyenleri toplamak ruh emicileri, vampirleri hatta
devleri toplamak bile yetersiz kalır. Başarılı bir komutanın ordusunu
hiçbir plan yapmadan körü körüne savaşın göbeğine attığı nerde
görülmüş? Tarih düşmanı küçümsediği için plansız iş yapan kişilerin
başarısızları ve hüsranları ile doludur. Ama doğru planlama ufak bir
çocuğa şaşırtıcı güçlere sahip büyücüyü bile yendirir.'' Aklına
Harry Potter gelmişti ister istemez. Önceki karanlık lordun kendine
aşırı güveni ve körlüğü yüzünden olayları inceden tartmak yerne
yüzeysel yaklaşması yüzünden kaybedilmişti o savaş. Ve o savaş uğruna
nice değerli ölüm yiyenlerinhayatı son bulmuştu. Ya da rezilce azkabana
tıkılmışlardı. ''Önceliğimizi
diğerlerini çağırmakta değil bir araştırma ve plan yapmaya harcamalıyız
bence. Düşmanı küçük görmek her zaman kaybetirmiştir. Aptal bile
olsalar onları yenebilmek için büyük tehlike içerisinde olduğumuzu
varsaymalıyız.'' Bacaklarını yavaş hareketlerle
toparladı. Sandalyenin üstünde dik bir pozisyon alarak etrafı süzmeye
başladı. Etrafta hiç de aile ortamı yoktu. Zaten bu yüzden daha rahat
konşabiliyorlardı. Ancak buranın garip barmeni yaklaşınca seslerini
kısıyor mır mır konuşmaya başlıyorlardı. Sonuçta adam Dumbledore'nin
kardeşiydi.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 9:40 pm

Ashley, uzun zamandır gelmediği Domuz Kafası'na ilk defa geliyor gibi olmuştu.Dik, kendinden emin ve sinsi gülüşünü koruyordu.Dik adımlarını hızlaştırdı.İleride sinirle bağıran genç adam dikkatini çekmişti.Yönünü gelen sese yönlendirerek adamın yanına gitti.

'Merhaba' demişti, diyebilmişti ancak.'Bir sorun yoktur umarım.' ayakta dikilmekten yorulmuştu.Hiç sorma gereği duymadan genç adamın yanına bir sandalye çekerek oturdu.'En son, kapıdan içeir adımımı attığımda isyan edermiş gibi bağırıyordunuz.Ayrıca bilmenizi isterim tüm dikkatler üzerinizdeydi.Buraya oturmamda sakınca yoktur umarım.'

Ashley biraz sorumsuz bir kızdı.Utanma denen birşey onda aramazdı.Üstelik gözleri yanında oturan genç adamı süzüyordu.'Ben Ashley, Ashley Tisdale.Biraz ani ve garip bir karşılaşmaydı.' gözlerini genç adamın gözlerine dikmişti.Bu güzel gözler ona kimdne miras kalmıştı acaba.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 10:06 pm

Jamie şaşkın bir biçimde anlam vermeye çalışıyordu. Öyleki Eragon ve Searlus baskın hakkında konuşurken o safça onlara bakıyordu. Duyduklarının etkisiyle oturduğu sandalyeye bıraktı kendisini. Kaşları şaşkınlıkla kalkmıştı. Ne demişti sevgilisi öyle. Neden bir süre sonra kendisine gelip "Ciddi olamazsın!" dedi fakat Searlus üstüne basa basa ciddi olduğunu söylediği zaman kendisini uçurumun kenarında gibi hissetti. Çırıl çıplak kalmış gibiydi ve bir kaç saniye öncesine kadar sevgilisi olan genç adama baktı. Hayır, artık sevgilisi değil. O an, bütün benliğiyle 'Yanılıyorsun, seni deliler gibi seviyorum!' demek istedi fakat bunu yapmadı. Yapamazdı zaten. Belki başka bir zaman, tüm cesaretini topladığında onun evine gider, yalnız oldukları bir ortamda söylerdi. Ama yoo, kendisini bu kadar alçaltamazdı. İşte, sevgisini gösterememenin sıkıntısını yaşıyordu yine... Hayatı boyunca bir kez bile seni seviyorum cümlesini kullanmamıştı. 'Beni seviyor musun?' gibi bir soru yöneltildiğinde 'Bunu bilmiyor musun?' 'Sence...' 'Yeterince belli değil mi?' gibi cevaplarla geçiştirirdi. Asla ve asla o iki basit kelimeyi ağzına almazdı. Gözlerinin dolduğunu hissetti ama hemen sildi. Farkedilmesini istemiyordu.Ağlamak istiyordu. Kusmak istiyordu. Ağlarken kusabilmek istiyordu... "Tamam, sen bilirsin... Kararına saygı duymalıyım!" diye kestirip attı.
Halbuki tanıştıkları gün daha dün gibi aklındaydı. Ortak bir arkadaşları tanıştırmıştı onları. Jamie ilk başlarda Searlus'a karşı hiç bir şey hissetmese de Searlus artık raslantı olamayack kadar çok karşısına çıkar olmuş, tabiri caizse peşinden ayrılmaz olmuştu. Jamie'nin içindeki aşkta yavaş yavaş filizlenmişti. Daha sonra, henüz aralarında hiç bir şey yokken kalkıp İngiltere'ye gelmiş ve ertesi gün karşısında Searlus'u da bulmuştu.Peki ya şimdi? Kendi bencilliği ve aptallığı yüzünde kaybetmişti onu. Kalkıp gitmek istedi ama yerinden kıpırdayamadı. Zaten biraz sonra yanlarına gelen Ashley, Searlus'a kur yapmaya başlayınca bundan vazgeçmişti. Kızın sürekli Searlus'un gözlerinin içine bakarak konuşması Jamie'nin sinirlerini bozmuştu. Dişlerini sıktı ve Ashley Searlus'a kendisini tanıttıktan sonra, genç adama fırsat vermeden araya girdi. "Ben de Euriel Jamie... Searlus'un sevg...Yani eski bir arkadaşım." Mavi gözlerindeki nefret apacık okunuyordu. "Düşündüğünün aksine bir sorun yok. Her şey yolunda."

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 10:26 pm

Sevglisinin, daha doğrusu eski sevglisinin tepkileri onu açıkçası
şaşırtmamıştı. Böyle bir tepki bekliyordu. Biliyordu onun kendi
içindeki karanlıktan silkinip kurtulmasından hoşlanmayacağını. Ama
bildiği diğer bir şey vardı ki bu oldukça acıydı: Unutulacaktı. Jamie
anki hayatına hiç girmemişçine onu unutacak sanki onun kokusunu içine
hiç çekmemiş gibi nefes alacaktı. Bu felaket ötesiydi Searlus için. Bu
yüzden başka birini bulmalı ve onunla meşgul olmalıydı. Ve o sırada
beklediği kişi gelmişti. Adını biliyordu. Ama gene de kız kendini
tanıtmıştı. ''Ben Searlus.'' dedi hızlıca. ''Hatırlamıyorsun ama bir muggle hastanesini yakarken ortaktık.'' diye ekledi ardından. Sonra ayağa kalkıp kızın oturduğu yere yaklaştı ve elini uzattı. ''Gene de diyeyim. Memnun oldum matmazel.''
Kızın eline gelen yumuşak tatlı ellerini ağzının kenarında beliren
tebessümle tuttu ve hafifçe eğilerek eline ufak, nazik bir öpüzük
kondurdu. Doğrulduğunda gülümsemesi daha da belirgindi. ''Kusıra bakma bugün içkiyi fazla kaçırmıştım arkadaşlarımla eğlenirken. Dengesizlik etmiş olmalıyım. Neyse ki...'' gözlerini Jamie'ye kaydırdı kısa süreliğine. ''Neyse ki şimdi daha iyiyim kendime geldim.'' Bakışları
tekrar sarı saçları bir arslan yelesi gibi omzuna dökülen kıza garipbir
heyecanla bakıyordu. İşte kurtarıcısını bulmuştu.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 10:27 pm

Ashley, birden lafa atlayan kıza dönüp baktı.Adının Euriel Jamie olduğunu söyleyen kız aynı zamanda da Gözlerini ayıramadığı gencin eski bir arkadaşı olduğunu idda etmişti.Ashley her ne kadar bununla tatmin olmasa da ses çıkarmamış bir süre gencin gözlerine bakmaya devam etmişti.

'Demek adın Searlus.Bu güzel gözlerini annenden mi yoksa babandan mı miras aldın?'

Ashley gülümsemesini sürdürüyordu.Bir an gözü gergin görünen, adının Euriel olduğunu söyleyen kıza kaydı.Ama bakışları yine Searlus'un güzel gözlerine kaymıştı.

Ashley, ortamın biraz sessiz olduğunu düşünüyordu.Zaten çok fazla kişi kalmamıştı.Etrafına her baktıkça büyük olayı hatırlıyor, kalbi daralıyordu.Ama bunları düşünmenin zamanı değildi.

Konu: Geri: Masa No:2 C.tesi Ara. 29, 2007 10:37 pm

Dikkatle güzelim lepiska saçları inceliyordu. Bu saçlarda geleceğini
görmeye çalşıyordu sanki. Acaba o Jamie gibi acı mı çektirecekti ona
yoksa yaralarını saracak mıydı. Onun tatlı iltifatına gülümsedi.
Dudaklarının kenarında ufak gemzeler belirmişti. Yanakları hfifçe
kızarmıştı. Ondan hoşlandığından mı yoksa sadece çekici bulduğundan mı
böyle olmuştu emin olamıyordu ama bunun tadını çkaracaktı. ''Genelde
ben anneme benzetirler ama gözlerimi babamdan aldım. Sen de saçlarını
kesinlikle ya altının parıltısından ya da güneşin altınrengi
ışıklarından almış olmalısın.'' Fransız yazısız kurallarına göre
kur yapan birinin iltifatlarına eğer sen de ondan hoşlandıysan mutlaka
arşılık vermelisindir. Yerine yavaşça oturdu. ''Lütfen ufak bir içki ısmarlamama izin verin. Ya da istediğiniz başka şey varsa benim hatıram olsun damağınızda.''

» Masa No:1
» Masa No:3